Sapık(Psycho), Alfred Hitchcock tarafından çekilen, senaryosu Joseph Stefano tarafından psikozlu bir katili hakkında yazılan 1960 tarihli korku ve gerilim filminin Psikanaliz’i.
Filmden bana kalanları sizlerle paylaşmak isterim. Öncelikle filme başlamadan kalemimi defterimi yanıma alıp filmi öyle izlemeye karar verdim ve başladım yazmaya…
Yahu film daha başlangıcı itibari ile beni çok etkiledi. Filmin jenerik kısmında parçalanarak yazıların gelmesi…Parçalanmış kişiliklerin en iyi görsel tanımı bence…
Bu filmde çocuk masumiyetinin giderek Odipal dönemde Oedipus kompleksi ile başlayan şizofrenik bir boyuta ulaşıldığını görüyoruz. Annesi ile ilişkisi şizofreniye kadar götürmüş, hayali bir anne ile yaşamasına sebep olmuştur.
Filmde Norman‘ın çoklu kişilik bozukluğunun olduğunu görmekteyiz. Oteldeki kendi kimliğidir ve zor durumda kaldığında kekelediği fark edilmektedir. Diğeri de annesinin yerine geçtiği kimliktir. Ödip dönemin başarılı olarak geçirilememesi, homoseksüellik, sapıklık ya da sapkınlık gibi ortaya çıkabilmektedir.
Anne çocuk arasındaki bağ annesiyle saplantılı bir ilişkiye sebep olmuştur. Norman‘ın kişilik bölünmesinin ve sapkınlıklarının da nedeni annesidir. Anne, kıskanç, baskın, maskülen, şiddet meraklısı ve cinselliğini tatmin eden biridir.
Babasının vefatından sonra annesini başka bir adamla yakalayan Norman annesi ile saplantılı ilişkisinden dolayı kıskanmış ve annesi ile sevgilisini zehirleyerek öldürmüştür.”Bir oğul sevgilinin yerini tutamaz” ifadesinden de anlaşılacağı üzere anne ile saplantılı bir ilişki yaşadığını düşünürsek bir “çocuğun en iyi arkadaşı annesidir” ifadesi ile de vurgulanan baskısı annesini yaşadığına inandırmış ve kimliğini de üstlenmesine neden olmuştur.
Film de Marion’ın suya karşı almış olduğu haz cinsel duygularını da açığa çıkarmaktadır. Freud‘un pipo nesnesini yorumlamasında ki gibi Norman‘ın Marion’u dikizlediği (voyörizm)dürbün nesnesi de penisi ifade etmekte ve cinsel haz duygusuna sebep olmaktadır.
Norman kendi kişiliğinde iken Marion‘dan haz almış ve hoşlanmıştır. Ancak annesinin kıskançlığı başka kadınlar ile ilişki yaşamasını engellemiş ayrıca konuşmalarında da tımarhaneye kapatmak istediğini düşünen ve annesi olarak gördüğümüz kişilik Marion‘u öldürmüştür.
Merdivenleri çıkarken bir kadın gibi yürümesi de dikkat edilecek anlardan biriydi. Hemen hemen her sahne de ayna olması da dikkat çekici idi. Aynada kendi benliğimizi belki de parçalanmış kimliklerin yansımasını görmekteyiz.
Veee….Filmin sonunda gerçekler su yüzeyine, bizlerin de bilinçaltına yapılan yolculuk gün ışığına çıkar….
Fulya EĞRİOĞLU
Eğitmen, Psikolojik Danışman, Akredite Koç, Davranış Bilimci
? çok güzel,t